Yollar boyu karlar dizi dizi

Ağaçlar bembeyaz beyaz topraklar

Kim götürür bu kışta acaba bizi

Kim gören gözlerimizi bize yasaklar



Bende ki bu öfke maymun öfkesi

Burnumdan çıkan toz şimşeklerimdir

Her sudan korkan duyar bu sesi

Her suyun aksi uçuşan isteklerimdir.



Ilgın ılgın yağıver kar şirin kentime

Yapraklar saklarlar yeşil rengini

İsyanım kimseye değil kendime

Kahrolsun öfkemde kahreden beni



Anne beni arar mısın yemek saati

Hala ellerini sürer misin yatağıma

Her gidiş gelişte ayrılık vakti

Ağlardım seni de ağlattığıma



Anne bu yollar kar kadar çile

Saçlarımsa çile gibi beyaz

Yorulmaz öz suyum toprakta bile

Yüreğim sensizken güneşte ayaz



Bende ki haykırış ceylan koşması

Ayağımda yorgunluk yıl vergisidir.

Asırlarca kazanda bir dev pişmesi

Bir cücenin anneler tek sevgisidir.



Kim görürse selam söylesin sana

Demişte ciğerimi parelemiştin

Hiç kimse bir şey demedi ana

Olsun yine rüyalarıma gelmiştin



Karakışın rengi gülecek bana

Döneceğim yanına yıllar geçsede

Böyle bir günde kavuşunca sana

Uzat ellerini "canım oğlum" de



Ama ağlayıpta gözlerini yıpratma

Başımı göğsünün üstüne bastır

Ve hala o sıcak pamuklu yatağıma

Ninniler söyleyerek usulca yatır.



Bende ki bu rüya bulut beyazı

Gökkuşağıyla gözlerimi yamadım

Yağmurlar yağdığında unut beyazı

Ne biçim bir rüya ki uyanamadım.